پژوهش های تفسیری آیه چهارم سوره بقره

پژوهش های تفسیری آیه چهارم سوره بقره

تفسیر رضوان . حوزه علمیه اصفهان

موضوع : دو ویژگی دیگر پارسایان

 

--------------------------------

دو ویژگى دیگر پارسایان

4) وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنْزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ‏

و کسانى که به آنچه به سوى تو فرو فرستاده شده، و آنچه پیش از تو [بر پیامبران‏] فرو فرستاده شده، ایمان مى‏آورند، و آنان به آخرت یقین دارند.

نکته‏ ها و اشاره ‏ها :

1) نکته اول 

• پارسایان ، همان‏گونه که به قرآن ایمان دارند، به برنامه ‏ها و کتاب‏هاى الهى پیامبران پیشین نیز ایمان دارند؛ یعنى پیامبران را معلمان دانشگاه بشریت مى‏ دانند که هر کدام در یک رتبه و کلاس به آموزش بشر مشغول بوده ‏اند، از اصول و برنامه‏ ى واحدى پیروى مى‏ کرده ‏اند که مرحله به مرحله بر آنان فرود مى ‏آمده است و کامل‏ ترین این برنامه ‏ها توسط پیامبر اسلام عرضه شده است و از این روست که دین اسلام آخرین حلقه ‏ى تکاملى ادیان الهى است.

2) نکته دوّم

•  پارسایان همان‏گونه که به مبدأ غیبى جهان ایمان دارند، به فرجام هستى و معاد آن نیز یقین دارند؛ چرا که مى‏ دانند او جهان را بى‏ هدف نیافریده است و جهان فرجامى حسابگرانه دارد.

3) نکته سوّم

•  اعتقاد به جاودانگى ، مانع پوچ‏گرایى :
• اعتقاد به جاودانگى از امتیازات مکتب‏هاى الهى است و چنین اندیشه ‏اى است که مى ‏تواند جهان را توجیه کند؛ زیرا لازمه ‏ى مکتب‏ هاى مادى که به جاودانگى معتقد نیستند و انسان را هم‏چون حبابى مى‏ دانند که پس از ترکیدن هیچ و فانى مى ‏گردد، پوچى‏ گرایى و بدبینى به هستى است.

4) نکته چهارم

• اعتقاد به معاد، انسان را در برابر مشکلات زندگى و مصیبت‏ها مقاوم ، و به کارهاى نیک براى به دست آوردن پاداش تشویق مى ‏کند و از گناه بازمى ‏دارد؛ یعنى شخصى پارسا و خود نگه‏دار مى‏ سازد.

              هم گروهى بر هدایت از رب ‏اند    در حساب نفسِ خود، روز و شب‏ اند
                  رستگاران‏ند آزاد از قیود            فارغ از اندیشه‏ ى بود و نبود

آموزه ‏ها و پیام‏ها :

 

• 1) ایمان به کتاب‏هاى آسمانى و معاد از نشانه ‏هاى پارسایان است.
• 2)امت اسلام وارث تمام کتاب‏هایى است که ریشه در وحى الهى دارند.
• 3) اگر مى‏ خواهید با تقوا شوید از ایمان به وحى و معاد غافل نشوید.
   

                        تفسیر قرآن مهر (ویژه جوانان)، ج‏1، ص: 167