ترجمه تفسیر المیزان جلد 17
شنبه, ۳۰ آذر ۱۳۹۸، ۱۱:۰۱ ق.ظ
ترجمه تفسیر المیزان جلد 17
ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی) جلد 17
- مشخصات کتاب
-
(35)سوره فاطر مکی است و چهل و پنج آیه دارد (45)
- سوره فاطر (35): آیه 1
- سوره فاطر (35): آیات 2 تا 8
-
سوره فاطر (35): آیات 9 تا 14
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- معنای" عزت" و مفاد آیه:" مَنْ کانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعاً"
- مراد از کلم طیب و صعود آن به سوی خدا و مقصود از اینکه عمل صالح آن را بلند می کند (إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ ...)
- مراد از مکر سیئات و اینکه فرمود:" وَ مَکْرُ أُولئِکَ هُوَ یَبُورُ"
- وجوه مختلف در باره خلقت انسان از خاک در آیه:" وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ..."
- تمثیل حال مؤمن و کافر به دریای شیرین و دریای شور
- اشکال و شبهه ای در ذیل جمله:" وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَها" و جواب هایی که بدان داده شده است
- وجه تفاوت تعبیر در آیه:" وَ تَرَی الْفُلْکَ فِیهِ مَواخِرَ ..." و آیه:" وَ تَرَی الْفُلْکَ مَواخِرَ فِیهِ ..."
- معنای اینکه فرمود آلهه مشرکین دعایشان را نمی شنوند
- بحث روایتی (روایاتی در باره تشبیه رستاخیز به احیاء زمین با باران، و در ذیل آیه:" إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ ...")
-
سوره فاطر (35): آیات 15 تا 26
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- توضیح اینکه فقر و نیاز منحصر در انسان و غنا و بی نیازی منحصر در خدای تعالی است (أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ)
- معنای آیه:" وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری ..."
- تمثیل هایی برای بیان حال و اعمال مؤمن و کافر
- گفتاری پیرامون معنای عموم انذار سخنی پیرامون عموم انذار و اینکه هیچ امتی که در آن پیغمبری ظهور نکرده باشد نبوده است (وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ)
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل جمله:" وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری ..." و آیه:" وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ")
- سوره فاطر (35): آیات 27 تا 38
-
سوره فاطر (35): آیات 39 تا 45
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- استدلال و احتجاج علیه مشرکین و در رد ارباب و آلهه موهوم آنان
- استدلال بر توحید با استناد به ابقاء موجودات و اینکه ابقاء عبارتست از ایجاد و تدبیر متوالی
- معنای این کلام قریش که پیش از بعثت پیامبر (صلی اللَّه علیه و آله) قسم می خوردند که اگر نذیری به سویشان بیاید" أَهْدی مِنْ إِحْدَی الْأُمَمِ" خواهند شد
- اشاره به معنای اینکه فرمود مکر سیئ جز به اهل آن نمی رسد
- وجه اینکه فرمود اگر خدا مردم را برای گناهانشان مؤاخذه کند جنبنده ای بر زمین نمی ماند
- بحث روایتی (روایتی در ذیل آیه:" وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما کَسَبُوا ...")
-
(36)سوره یس مکی است و هشتاد و سه آیه دارد (83)
-
سوره یس (36): آیات 1 تا 12
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات غرض و محتوای سوره مبارکه یس و شان و فضیلت آن
- اشاره
- توضیح و تفسیر آیات:" یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ ... فَهُمْ غافِلُونَ"
- معنای آیه:" لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلی أَکْثَرِهِمْ ..."
- تمثیلی که حال کفار را در راه نیافتن و هدایت نشدنشان بیان می کند (إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا ...)
- معنای جمله:" نَکْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ" و بیان اینکه نامه اعمال کتابی غیر از لوح محفوظ (امام مبین) می باشد
- بحث روایتی روایاتی در باره نزول آیه:" وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا ..." در ماجرای سوء قصد ابو جهل و یارانش به پیامبر (صلی اللَّه علیه و آله)
-
سوره یس (36): آیات 13 تا 32
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات انذار و تبشیر کسانی که" سواء علیهم أ أنذرتهم ام لم تنذرهم" به منظور اتمام حجت و رسیدن آنان به کمال شقاوت است
- اشاره
- وجه اینکه در نقل تکذیب پیامبران توسط مشرکین فرمود:" قالُوا ما أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَیْ ءٍ"
- معنای جمله:" طائِرُکُمْ مَعَکُمْ" که رسولان (علیه السلام) به مکذبان خود گفتند
- در حجت و برهان علیه مشرکین، در سخن مردی که از اقصای مدینه آمد:" وَ ما لِیَ لا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی ..."
- توضیحی راجع به" جنت" در آیه" قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ" و اینکه خطاب کننده کیست
- مراد استعمال وصف" مکرم- اکرام شده" در آیات قرآن
- هلاک شدن قوم مکذب با صیحه ای واحده
- بحث روایتی (روایاتی در باره داستان فرستادگان عیسی (علیه السلام) و مؤمنی که مردم را به پیروی آن رسولان دعوت کرد و ...)
-
سوره یس (36): آیات 33 تا 47
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- توضیح مفردات و مفاد آیات شریفه ای که آیات مربوط به تدبیر امر رزق مردم را بیان می کنند
- توضیح جمله:" وَ ما عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ" در آیه:" لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ ..."
- بیان مفاد آیه:" سُبْحانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ ..."
- مراد از بیرون کشیدن روز از شب (وَ آیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ)
- معنای آیه:" وَ الشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَها"
- مقصود از اینکه فرمود:" وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّی عادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ"
- شمس و قمر تابع تدبیر خدا و ملازم مسیر خود هستند و خورشید به ماه نمی رسد و شب از روز جلو نمی افتد
- معنای جمله" اتَّقُوا ما بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَ ما خَلْفَکُمْ" و جواب کفار به دعوت به تقوی (پرواز از خالق)
- عکس العمل کفار در برابر دعوت به انفاق (شفقت و خدمت به خلق)
- بحث روایتی روایاتی در ذیل آیه:" وَ الشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَها ..." و رد سخنی از آلوسی در باره روایتی از امام رضا (علیه السلام) راجع به تقدم روز بر شب
-
سوره یس (36): آیات 48 تا 65
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- تحلیل سخن کفار بعد از رستاخیز (قالُوا یا وَیْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ)
- توضیحی در مورد اینکه فرمود:" لا تُجْزَوْنَ إِلَّا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ- جز آنچه می کردید جزا داده نمی شوید"
- وصف و حال اصحاب الجنة در بهشت برین
- مراد از عهد خدا با بنی آدم در آیه:" أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ ..."
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیات گذشته مربوط به قیام قیامت و احوال دوزخیان و بهشتیان و ...)
-
سوره یس (36): آیات 66 تا 83
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات تهدید کفار به گرفتن چشمان و دگرگون ساختن خلقتشان
- اشاره
- توضیح اینکه فرمود: ما به پیامبر شعر نیاموختیم و شاعری شایسته او نیست (وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما یَنْبَغِی لَهُ)
- مقصود از اینکه فرمود: انسان مالک چهار پایان است
- معنای جمله:" وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ" که در باره احضار مشرکین و آلهه شان در قیامت است
- استبعاد معاد توسط مشرکین و جواب خدای تعالی به این استبعاد
- اقوال مختلف در باره خلقت مثل در آیه:" أَ وَ لَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَلی أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ..."
- بیان اینکه منظور از خلقت مثل انسان ها در قیامت، اعاده آنها است، با توضیحی در مورد تغیر و تبدل متوالی بدن و عدم تغیر و تبدل نفس و روح
- توضیح مفاد آیه شریفه:" إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ..." و بیان مراد از امر و قول در آن
- معنای" ملکوت" و اینکه ملکوت هر چیزی به دست خدا است
- بحث روایتی (روایاتی در باره بیگانه بودن پیامبر (صلی اللَّه علیه و آله) از شعر و شاعری، اعاده و احیاء اموات، و اراده قول خداوند)
-
سوره یس (36): آیات 1 تا 12
-
(37)سوره صافات مکی است و صد و هشتاد و دو آیه دارد. (182)
-
سوره الصافات (37): آیات 1 تا 11
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- وجوه مختلف در باره مراد از سه طایفه:" صافات"،" زاجرات" و" تالیات" که خداوند بدانها سوگند یاد کرده است
- بیان اینکه مراد، سه طائفه از ملائکه که مامور نزول وحی بوده اند می باشد
- توضیح اینکه سوگند به صافات، زاجرات و تالیات، متضمن استدلال برای" إِنَّ إِلهَکُمْ لَواحِدٌ" است
- بیان آیات راجع به تزیین آسمان دنیا به زیور کواکب و حفظ آن از شیاطین مارد و ...
- گفتاری در معنای شهاب گفتاری در معنای شهاب (در ذیل آیه:" إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ")
- بحث روایتی (چند روایت در ذیل برخی آیات گذشته)
-
سوره الصافات (37): آیات 12 تا 70
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات حکایت استهزاء مشرکین آیات خدا و دعوت پیامبر را و استبعادشان رستاخیز خود و پدرانشان را
- اشاره
- اشاره به وجه تسمیه قیامت به" یوم الفصل"
- مراد از" الَّذِینَ ظَلَمُوا"،" ازواج" و" ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ" در آیه:" احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا ..."
- وجه تعبیر به هدایت در" فَاهْدُوهُمْ إِلی صِراطِ الْجَحِیمِ"
- مراد از سؤال در" وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ" سؤال از چیست؟
- اعتراض کفار به بزرگان و رهبران خود در قیامت که شما باعث گمراهی ما بودید و جواب رؤسای کفر به پیروان خود
- تابع و متبوع در عذاب مشترکند
- مقصود از" عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ" و اینکه" رزق معلوم" دارند و ...
- گفتگوی اهل بهشت با یکدیگر
- وصف شجره" زقوم"
- بحث روایتی (روایاتی در باره مسئول بودن انسان، و در ذیل برخی آیات گذشته)
-
سوره الصافات (37): آیات 71 تا 113
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- بیان آیات مربوط به منزلت" نوح" علیه السلام و اجابت دعای او
- نکته ای در باره اینکه فرمود:" سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ"
- نکته ای در باره اینکه فرمود:" سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ"
- مراد از" قلب سلیم" داشتن ابراهیم (علیه السلام) عدم تعلق او به غیر خدا است
- وجه اینکه ابراهیم (علیه السلام) به ستارگان نظر افکند و سپس از بیماری خود خبر داد (فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ فَقالَ إِنِّی سَقِیمٌ)
- سخنان ابراهیم (علیه السلام) بابت ها! و احتجاج او بابت پرستان
- معنی و وجه اینکه فرمود خدا اعمال شما را خلق کرده (وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ)
- مراد ابراهیم (علیه السلام) از اینکه فرمود:" إِنِّی ذاهِبٌ إِلی رَبِّی سَیَهْدِینِ"
- گفتگوی ابراهیم و اسماعیل (علیهما السلام) در باره رؤیای ذبح و ...
- بحث روایتی روایاتی در باره مراد از" قلب سلیم" و اینکه ابراهیم (علیه السلام) فرمود:" إِنِّی سَقِیمٌ" و اینکه خدا را دو اراده و مشیت است
- سوره الصافات (37): آیات 114 تا 132
- سوره الصافات (37): آیات 133 تا 148
-
سوره الصافات (37): آیات 149 تا 182
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات رد اعتقاد مشرکین به دختر داشتن خدا و خویشاوندی بین او و جن
- اشاره
- توضیحی در باره استثنای عباد مخلصین در آیه:" سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ" و اینکه چرا خدا از وصف واصفان (جز وصف عباد مخلصین) منزه است
- بیان مفاد آیه:" فَإِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفاتِنِینَ إِلَّا مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِیمِ"
- رد و ابطال پندار مشرکین در باره اینکه ملائکه دختران خدایند، با بیان موقف و موقعیت ملائکه در عالم خلقت و اعمال صادره از ایشان
- مقصود از اینکه انبیاء (علیهم السلام) منصور هستند و جند خدا غالبند
- بحث روایتی (چند روایت در ذیل آیه:" وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ...")
-
سوره الصافات (37): آیات 1 تا 11
-
(38)سوره ص مکی است و هشتاد و هشت آیه دارد (88)
- سوره ص (38): آیات 1 تا 16
-
سوره ص (38): آیات 17 تا 29
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- بیان آیات مربوط به اوصاف و اقوال داوود (علیه السلام): تسبیح کوه ها و پرندگان با او و ...
- مراد از" حکمت"،" فصل الخطاب" که به داوود (علیه السلام) داده شده بود
- معنای" خشیت"،" خوف" و" فزع" و توضیحی در باره فزع داوود (علیه السلام) در ماجرای مراجعه دو خصم نزد او برای داوری
- قضاوت و حکم داوود (علیه السلام) و سپس استغفار و انابه او
- بیان اینکه مراجعه کنندگان نزد داوود ملائکه بوده اند و داستان مرافعه تمثل بوده و حکم ناصواب در عالم غیر واقعی گناه محسوب نمی شود
- مقصود از اینکه خداوند داوود (علیه السلام) را خلیفه در زمین قرار داد
- عصمت باعث سلب اختیار نیست و توجه خطاب" لا تَتَّبِعِ الْهَوی" به داوود (علیه السلام) بلا اشکال است
- احتجاج بر مساله معاد با بیان اینکه خلق سماء و ارض باطل نیست
- احتجاج دیگری بر معاد با بیان اینکه خداوند" متقین" و" فجار" را در یک ردیف قرار نمی دهد
- بحث روایتی (داستان مراجعه دو طائفه متخاصم نزد داوود (علیه السلام) و ...)
- گفتاری در چند فصل پیرامون سرگذشت داوود (علیه السلام)
-
سوره ص (38): آیات 30 تا 40
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- چند وجه در معنای سخن سلیمان (علیه السلام):" إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیْرِ عَنْ ذِکْرِ رَبِّی ..." و توضیحی در باره علاقه آن جناب به اسب ها و باز ماندنش از عبادت خدا
- جسدی که بر تخت سلیمان (علیه السلام) افکنده شد جنازه فرزند او بوده که برای آزمایش و تنبیه او میرانده شده و ...
- معنای اینکه فرمود:" فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّیحَ تَجْرِی بِأَمْرِهِ رُخاءً ..."
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیه!" فَقالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیْرِ عَنْ ذِکْرِ رَبِّی ..." و در باره افتادن جسدی بر تخت او)
-
سوره ص (38): آیات 41 تا 48
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات .
- اشاره
- مقصود از" بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ" که ایوب (علیه السلام) بدان مبتلا بود و وجه اینکه ابتلاء خود به آن دو را به شیطان نسبت داد (أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ).
- بیان امکان مداخله شیطان در ابدان و اموال و دیگر متعلقات مادی معصومین (علیهم السلام)
- استجابت دعای ایوب (علیه السلام) با شفای امراضش و باز گردان اهل او به او
- وجه اینکه ابراهیم و اسحاق و یعقوب (علیهم السلام) را به داشتن دست و چشم مدح فرمود
- معنای اینکه در تعلیل مدح ایشان فرمود:" إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِکْرَی الدَّارِ"
- گفتاری در سرگذشت ایوب (علیه السلام) (در قرآن و حدیث) در چند فصل
- سوره ص (38): آیات 49 تا 64
-
سوره ص (38): آیات 65 تا 88
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- تقریر احتجاجات متعدد بر وحدانیت خدای تعالی که آیه:" قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ ..." متضمن است
- توضیح در باره ارتباط آیه:" إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خالِقٌ بَشَراً مِنْ طِینٍ" با قبل
- وجه اینکه فرمود آدم را با دو دستم آفریدم
- معنای جمله:" أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ" که استفهام توبیخی از ابلیس در باره سجده نکردنش برای آدم است
- مبدء ارتکاب معاصی، انکار مالکیت مطلقه خدا و حکمت او است
- اشاره به اینکه عین خواسته ابلیس (فَأَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ) اجابت نشده و او" الی وقت الیوم المعلوم" مهلت داده شده
- بحث روایتی (روایاتی در باره مخاصمه ملأ اعلی، استکبار ابلیس و اباء او از سجده بر آدم، و اوصاف متکلفین)
-
(39)سوره زمر در مکه نازل شده و هفتاد و پنج آیه دارد (75)
-
سوره الزمر (39): آیات 1 تا 10
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات محتوای کلی سوره مبارکه زمر و زمینه نزول آن
- اشاره
- معنای اینکه دین خالص برای خداست و بیان مبنای اعتقادی بت پرستان در باره عبادت ارباب و آلهه و مقصود از اینکه آنان غیر خدا را اولیاء اتخاذ کرده اند
- تقریر احتجاج بر رد و نفی فرزند گرفتن خدا برای خود (چه فرزندی حقیقی و چه اعتباری) در آیه:" لَوْ أَرادَ اللَّهُ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَداً لَاصْطَفی مِمَّا یَخْلُقُ ما یَشاءُ ..."
- احتجاج بر وحدت خداوند در الوهیت و ربوبیت، با بیان انحصار خلق و تدبیر در او عز و جل
- تفسیر آیه:" إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ وَ لا یَرْضی لِعِبادِهِ الْکُفْرَ وَ إِنْ تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ ..." که راجع به کفران نعمت و شکر آن است
- گفتاری در معنای خشم و رضای خدا
- بحث روایتی (روایاتی در باره اخلاص،" الَّذِینَ یَعْلَمُونَ"، و شان نزول آیه:" أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ ..." و اجر صابران)
-
سوره الزمر (39): آیات 11 تا 20
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- بیان جمله" أُمِرْتُ لِأَنْ أَکُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِینَ" و اینکه پیامبر (صلی اللَّه علیه و آله) نیز پیشاپیش دیگران مکلف و مامور به اسلام و عبادت مخلصانه است
- مقصود از خسران نفس و اهل، و اینکه چنین زیانی" خسران مبین" است
- مفاد جمله" الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ" که در وصف بندگان خود فرموده است
- بحث روایتی (چند روایت در باره خسران نفس و اهل، اطاعت جباران، و ...)
-
سوره الزمر (39): آیات 21 تا 37
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- لازمه هدایت، شرح صدر برای اسلام، و لازمه ضلالت، قساوت قلب از یاد خداست
- مراد از اینکه قرآن" احسن الحدیث"،" کتابا متشابها" و" مثانی" است و ...
- هدایت فقط کار خداست، بدون واسطه یا به واسطه انبیاء و اولیاء
- معنی و مراد از" أَ فَمَنْ یَتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ یَوْمَ الْقِیامَةِ"
- مثلی برای بیان حال موحد و مشرک (ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکاءُ ...)
- مراد از کذب بر خدا و اینکه چرا مرتکب آن" اظلم ستمگرترین" است
- معنای اینکه در باره متقین که در اعتقاد و در عمل، دین حق را تصدیق کردند فرمود خدا از آنان" أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا" را می پوشاند و" بِأَحْسَنِ الَّذِی کانُوا یَعْمَلُونَ" پاداش می دهد
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیه:" أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ ..."،" عِنْدَ رَبِّکُمْ تَخْتَصِمُونَ" و مراد از" الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ ..." و ...)
-
سوره الزمر (39): آیات 38 تا 52
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات احتجاج علیه مشرکین بر وحدانیت خدای تعالی در خلقت و ربوبیت
- اشاره
- معنای توفی انفس و وجه اسناد آن به خداوند در جایی، و به" ملک الموت" و" رسل" در جاهای دیگر
- اشاره به تغایر نفس و بدن و اینکه مردن و خواب هر دو توفی و قبض روح است
- توضیح اینکه شفاعت کننده باید، مالک باشد، پس همه شفاعت ها از آن خدا و منتهی به اوست که مالک همه چیز است
- وصف عذابی که ظالمان (منکران معاد) در قیامت می بینند
- ناسپاس بودن آدمی، که چون خدا نعمتی به او داد می گوید:" أُوتِیتُهُ عَلی عِلْمٍ"
- دو جواب به انسان ناسپاس متنعمی که برخورداری مستند به خود می داند
- بحث روایتی (روایاتی در باره توفی انفس، خواب و رؤیا)
-
سوره الزمر (39): آیات 53 تا 61
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- مقصود از" عبادی" و" رحمت اللَّه" در آیه" قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ"
- توضیحاتی در ذیل جمله:" إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً" و اینکه مفاد آن آمرزش همه گناهان حتی شرک است، به سبب توبه
- مراد از پیروی بهترین چیزی خدا نازل کرده (وَ اتَّبِعُوا أَحْسَنَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ)
- زنهار از فوت وقت و دچار حسرت قیامت شدن
- بحث روایتی (روایاتی در باره مغفرت الهی و شان نزول آیه:" یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ ...")
-
سوره الزمر (39): آیات 62 تا 75
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- اشاره به وحدانیت خدا در ربوبیت با بیان اینکه او خالق همه چیز و وکیل بر همه چیز است
- اشاره به عدم منافات عصمت با اختیار و بیان اینکه نهی پیامبر (صلی اللَّه علیه و آله) از شرک ورزیدن، نهی حقیقی است
- معنای اینکه در باره مشرکین فرمود:" وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ"
- توضیحی در باره نفخه صور و صعقه آسمانیان و زمینیان و مقصود از استثناء" إِلَّا مَنْ شاءَ اللَّهُ" در آیه" وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ ..."
- مراد از" اشراق زمین به نور پروردگار" در قیامت، و وجوهی که در این باره گفته شده است
- سخن بهشتیان بعد از ورود به بهشت
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل برخی آیات گذشته)
-
سوره الزمر (39): آیات 1 تا 10
-
(40)سوره مؤمن در مکه نازل شده و هشتاد و پنج آیه دارد (85)
- سوره غافر (40): آیات 1 تا 6
-
سوره غافر (40): آیات 7 تا 12
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- توضیح استغفار و دعای ملائکه حامل عرش و پیرامونیان عرش برای مؤمنان و پدران و همسران و فرزندان ایشان
- مراد از" سیئات" در دعای ملائکه برای تائبین و صالحین:" وَ قِهِمُ السَّیِّئاتِ ..."
- توضیحی در مورد عدم منافات در خواست مغفرت و بهشت برای تائبین و مؤمنین، با اینکه بر خدا واجبست تائبین و مؤمنین را ببخشد و مؤمنان را داخل بهشت کند
- حکایت اعتراف بی حاصل کفار دوزخی به یقینشان به معاد و اقرارشان به گناهانشان، برای نجات یافتن از عذاب
- مراد از دو اماته و دو احیاء در سخن کفار در جهنم:" رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَ أَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ ..." و وجوه مختلف در این باره
- سوره غافر (40): آیات 13 تا 20
-
سوره غافر (40): آیات 21 تا 54
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- داستان ارسال موسی (علیه السلام) به سوی فرعون و گفتگوی فرعون در باره کشتن او
- موسی (علیه السلام) از شر هر متکبر بی ایمان به روز حساب به خدا پناه می برد
- مؤمن آل فرعون، فرعونیان را از قتل موسی (علیه السلام) نهی و نسبت به تصمیم بر آن توبیخ می کند و بدانان هشدار می دهد
- اشاره به وجه تسمیه روز قیامت به" یوم التناد"
- مقصود از فرعون از اینکه به وزیر خود گفت:" یا هامانُ ابْنِ لِی صَرْحاً لَعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبابَ ..."
- بیان ارکان دین حق و سبیل رشاد در سخنی کوتاه از مؤمن آل فرعون
- نفی شریک برای خدای سبحان با بیان اینکه شریک ادعایی فرعونیان برای خدا، نه در دنیا و نه در آخرت دعوتی ندارد
- اشاره به مقامات سه گانه عبودیت: توکل، تفویض و تسلیم
- نکاتی در باره کیفیت و مراحل تعذیب فرعونیان در عالم برزخ و قیامت
- اینکه در جهنم کفار زیر دست (تابعان) کم کردن عذاب خود را از بزرگان و متبوعان خود سؤال می کنند از باب ظهور ملکات دنیویشان است
- توضیحی در باره وعده خدا به استجابت دعا و معنی و وجه اینکه خزنه جهنم در جواب التماس دعای دوزخیان می گویند:" فَادْعُوا وَ ما دُعاءُ الْکافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلالٍ"
- بحث روایتی (روایاتی در باره: تقیه، تفویض امر به خدا، و اینکه فرعونیان هر صبح و شام بر آتش عرضه می شوند)
- سوره غافر (40): آیات 55 تا 60
- سوره غافر (40): آیات 61 تا 68
- سوره غافر (40): آیات 69 تا 78
- سوره غافر (40): آیات 79 تا 85
-
(41)سوره فصلت، مکی است و پنجاه و چهار آیه دارد (54)
-
سوره فصلت (41): آیات 1 تا 12
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات غرض اصلی این سوره مبارکه
- اشاره
- نکته ای که از جمله" تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ" استفاده می شود، معنای تفصیل قرآن
- توضیحی راجع به عربی بودن قرآن و جهانی و عمومی بودن دعوت خاتم الانبیاء (صلی اللَّه علیه و آله)
- انفاق نکردن مال، و کفر به معاد، دو صفت از اخص صفات مشرکین
- مقصود از خلقت زمین در دو روز، خلقت آن در دو قطعه از زمان و در دو مرحله است
- وجوهی که در باره تقدیر روزی ها در چهار روز (وَ قَدَّرَ فِیها أَقْواتَها فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ) و جمع بین آن و اینکه خلقت زمین و آسمان ها در شش روز بوده، گفته شده است
- مقصود از سؤال در:" سَواءً لِلسَّائِلِینَ" استعداد ذاتی و احتیاج طبیعی نباتات و حیوانات و انسان است
- معنای جمله:" ثُمَّ اسْتَوی إِلَی السَّماءِ" و بیان اینکه مفاد کلمه" ثم" تاخر زمانی خلقت آسمان نیست
- توضیح در مورد فرمان خداوند به آسمان و زمین (ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً) و تخییر آن دو بین آمدن به طوع یا کره
- معنای اینکه در باره خلقت آسمانها فرمود:" فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ ..."
- مراد از" وحی" و مقصود از امر آسمان ها در جمله:" وَ أَوْحی فِی کُلِّ سَماءٍ أَمْرَها"
- وجه اینکه فرمود" سماء دنیا" را با" مصابیح" آراستیم.
- گفتاری در تکمیل مطالب گذشته (راجع به آسمان ها و اینکه آسمان ها منزلگاه ملائکه است)
- بحث روایتی روایتی در باره قرائت آیات اول سوره فصلت (حم سجده) توسط پیامبر (صلی اللَّه علیه و آله) در جواب فرستاده قریش
-
سوره فصلت (41): آیات 13 تا 25
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات انذار به عذاب دنیوی، عذابی مثل صاعقه عاد و ثمود که پیامبران به سویشان رفتند و ...
- اشاره
- وجه اینکه از هود و صالح (علیه السلام) با صیغه جمل" الرسل" یاد کرد
- مراد از حشر دشمنان خدا به سوی آتش
- توضیح راجع به شهادت اعضاء و پوست بدن آدمی علیه او در قیامت، و وجوهی که در این باره گفته شده است
- توضیح جمله:" أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْ ءٍ" که جواب اعضاء و پوست بدن در جواب آدمیان که می گویند:" لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنا؟" می باشد
- بحث اجمالی قرآنی (قسمتی از آیات قرآنی که دلالت دارند بر اینکه تمامی موجودات دارای علم هستند)
- بحث اجمالی فلسفی (در باره علم داشتن موجودات مادی و غیر مجرد)
- بحث روایتی (روایاتی راجع به حسن ظن به خدا، و مراد از گواهی دادن پوست بدن در قیامت)
-
سوره فصلت (41): آیات 26 تا 39
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- (روایاتی راجع به حسن ظن به خدا، و مراد از گواهی دادن پوست بدن در قیامت)
- بیان حسن حال مؤمنین استقامت پیشه و آینده نیکویی که در انتظارشان است
- دعوت پیامبر اسلام (صلی اللَّه علیه و آله) احسن القول است
- معنای جمله:" ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ"
- معنای آیه:" وَ إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ..."
- بحث روایتی معنای آیه:" وَ إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ..."
-
سوره فصلت (41): آیات 40 تا 54
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- وجوه مختلف در باره خبر" ان" در آیه:" إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جاءَهُمْ ..."
- مراد از اینکه در باره قرآن فرمود کتاب عزیز است و" لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ"
- توضیح آیه:" وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیًّا ..."
- معنای اینکه ملائکه به مؤمنین می گویند ما در دنیا و آخرت اولیاء شما هستیم
- نکوهش انسان از جهت اینکه در حال تنعم از خدا غافل و روی گردان است و در سختی و تنگی به دعا می پردازد
- اعراض از قرآن حتی با احتمال اینکه از ناحیه خدا باشد، بر خلاف حکم عقل است
- سه احتمال در باره مراد از" آیات" در آیه:" سَنُرِیهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ ..."
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل برخی آیات گذشته)
-
سوره فصلت (41): آیات 1 تا 12