ترجمه تفسیر المیزان جلد 5
چهارشنبه, ۱۱ دی ۱۳۹۸، ۰۷:۲۰ ق.ظ
ترجمه تفسیر المیزان جلد 5
ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی) جلد 5
- مشخصات کتاب
-
ادامه سوره نساء
- سوره النساء (4): آیات 77 تا 80
-
سوره النساء (4): آیات 81 تا 84
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- پی بردن به حقانیت قرآن با تدبر در آن و نیافتن اختلاف و تفاوت در بیانات آن
- ملامت افراد ضعیف الایمان که شایعات دشمن ساخته را پراکنده می سازند
- توصیه به مؤمنین که از جو سازان نترسند و فقط از خدا بترسند
- وظیفه مؤمنین در مواجهه با شایعات، ارجاع آنها به رسول (صلی الله علیه و آله) و اولی الامر است
- احتمالاتی که در باره مراد از" اولی الامر" در آیه شریفه داده شده است و بیان اینکه وجه صحیح در معنای آن همان است که در آیه" أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ ..." گفته ایم
- مراد از استثنا در" الا قلیلا" و اشاره به اقوالی که در این مورد گفته شده است
- بحث روایتی (روایاتی در باره شایعه پراکنی، مراد از رحمت و فضل خدا در آیه، مامور شدن رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) به قتال به تنهایی ...)
- سوره النساء (4): آیات 85 تا 91
- سوره النساء (4): آیات 92 تا 94
-
سوره النساء (4): آیات 95 تا 100
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- یکسان نبودن" مجاهدین" و" قاعدین" در فضیلت، و ترغیب و تحریک نمودن مسلمین به پرداختن به امر جهاد
- بیان شگفتی آیات مربوط به تفضیل مجاهدین بر قاعدین، از نظر سیاق، و دفع توهم وجود شائبه تناقض در آن دو آیه
- توبیخ کسانی که بر اثر سلطه مشرکین بر آنها از تمسک به دین باز ماندند بخاطر مهاجرت نکردنشان به سرزمینی دیگر
- گفتار در معنای مستضعف
- بحث روایتی روایاتی در باره شان نزول آیات گذشته
- سوره النساء (4): آیات 101 تا 104
-
سوره النساء (4): آیات 105 تا 126
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات بیان آهنگ کلی این آیات و زمینه نزول آنها
- اشاره
- نهی پیامبر (صلی الله علیه و آله) از حمایت و دفاع از خائنین
- معنای امر خداوند به رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) در:" و استغفر اللَّه ..." با توجه به عصمت آن جناب
- بیان سه جهت در باره گناهی که با علم به گناه بودن آن صادر شود
- آثار و تبعات گناه فقط گریبانگیر شخص گنهکار است، نه غیر از او
- معنای کلمه" خطیئه" و اشاره به وجه بکار بردن تعابیر مختلف در باره معصیت
- انزال کتاب بر رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) و تعلیم حکمت به او ملاک در عصمت آن حضرت و مصونیتش از ضرر و ضلالت است
-
گفتاری پیرامون معنای عصمت
- اشاره
- منشا عصمت نوعی از علم است، غیر از علوم معمول و عادی که تاثیر غالبی دارند نه دائمی
- مراد از انزال و تعلیم به رسول اللَّه در جمله:" وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَکَ ..." دو نوع علم است
- بیان مراد از" کتاب" و" حکمت" و" علمی که هرگز با آموختن به دست نمی آوردی" در آیه شریفه فوق
-
بیان آیات
- اشاره
- مراد از" سبیل المؤمنین" که از اتباع غیر آن نهی شده، اطاعت از رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) است
- مشاقه و دشمنی با رسول (صلی الله علیه و آله) شرک به خدای عظیم است
- وجه اینکه از خدایان دروغین به" اناث" تعبیر شده
- بیان حال فریب خوردگان شیطان و عاقبت کار آنها
- کرامت نزد خدا بستگی به اعمال دارد و کسی از خداوند طلبکار نیست
- عمل کنندگان به بخشی از اعمال صالحه، چه زن و چه مرد، به شرط مؤمن بودن به بهشت می روند
- بحث روایتی (در ذیل آیات گذشته)
- سوره النساء (4): آیات 127 تا 134
- سوره النساء (4): آیه 135
-
سوره النساء (4): آیات 136 تا 147
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- معنای جمله" یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا" و اقوالی که در این مورد گفته شده است
- توبه و مغفرت الهی، طبعا و عادتا شامل کسانی که برای بار دوم به کفر بگروند نمی شود
- احتمالاتی که در معنای" دو بار ایمان آوردن و سپس کفر ورزیدن" می رود
- تهدید برخی از مؤمنین که کافران را دوست و ولی خود می گیرند و با آنان مجالست و مخالطت می کنند
- مراد از نفی سبیل در جمله:" لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا"
- معنای خدعه منافقین به خدا و خدعه خدا به آنان و ذکر چند صفت از اوصاف منافقین
- ترک ولایت مؤمنین و قبول ولایت کفار" نفاق" است و اعمال بد بندگان حجتی است علیه آنان
- شرائط از بین بردن ریشه های نفاق و رهایی از صفات زشت آن
- بحث روایتی (روایاتی در باره: کفر بعد از ایمان، نفی سبیل، خدعه خدا، ریا، ...)
- سوره النساء (4): آیات 148 تا 149
- سوره النساء (4): آیات 150 تا 152
-
سوره النساء (4): آیات 153 تا 169
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- درخواست اهل کتاب از پیامبر (صلی الله علیه و آله) که کتابی از آسمان به ایشان نازل گردد و پاسخ به آنها
- مشتبه شدن امر بر یهود در مورد کشتن و به دار آویختن عیسی (علیه السلام)
- رفع عیسی (علیه السلام) (به سوی خدا) با روح و جسم او و نوعی تخلیص بوده
- اقوال مختلف در باره معنی" وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ"
- دو کیفر، یکی دنیوی و دیگری اخروی که یهود به خاطر مظالمشان مستوجب آن دو شدند
- توجیهات مختلفی که در مورد اعراب کلمه" المقیمین" در آیه شریفه گفته شده است
- از میان اهل کتاب" راسخون در علم" به سبب علم به اینکه وحی به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) با وحی به انبیاء پیشین فرقی ندارد، به آن حضرت ایمان می آورند
- قید" بعلمه" در جمله" أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ" وحی شیطان ها را (از مورد گواهی خدا و ملائکه) خارج می سازد
-
بحث روایتی
- اشاره
- روایاتی در معنای" وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ" و روایاتی در باره نزول عیسی (علیه السلام) در هنگام ظهور مهدی (علیه السلام)
- روایاتی در ذیل" إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلی نُوحٍ وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ" و در ذیل" وَ رُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ"
- سوره النساء (4): آیات 170 تا 175
- سوره النساء (4): آیه 176
-
(5)سوره مائده مدنی است و یکصد و بیست آیه دارد (120)
-
سوره المائدة (5): آیات 1 تا 3
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- بحثی پیرامون معنای عقد
-
بیان آیات
- اشاره
- تحریم خون و سه نوع گوشت
- معنای" استقسام به ازلام" که از آن نهی شده است
- جمله" الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ" معترضه است و ربطی به صدر و ذیل آیه" حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ ..." ندارد
- منظور از روزی که کافران از (غلبه بر) دین مسلمانان ناامید شدند چه روزی است؟
- یکی از احتمالاتی که در باره مراد از" یوم" در" الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا" داده شده و رد آن
- مراد از" یوم" در آیه شریفه از نظر ما، با دقت نظر در تفسیر آیه شریفه
- آخرین امید کافران برای محو دین اسلام، به مرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله) بسته شده بود
- آیه شریفه در مورد ولایت علی (علیه السلام) و در روز غدیر خم که قیام دین به حامل شخصی مبدل به قیام به حامل نوعی شد، نازل گشته است
- جمله" فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ" در مقام تهدید است نه در مقام منت گذاری
- معنای تمام و کمال و فرق آن دو
- آنچه که انسان با تصرف در آن راه خدا را طی کند نعمت است
- دین اسلام از حیث اشتمال آن بر ولایت خدا و رسول و اولیاء امر، نعمت است
- جمله:" الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی ..." ناظر است بر کمال یافتن دین خدا در تشریع، و تمامیت یافتن ولایت نعمت با نصب" اولی الامر"
- بحثی علمی در سه فصل
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیات گذشته)
-
بحث روایتی دیگر (پیرامون نزول آیه" الیوم اکملت لکم ..." در خصوص ولایت علی (علیه السلام) در روز غدیر خم)
- اشاره
- آیه" الیوم ..." شریفه جز مساله ولایت، مساله دیگری را تحمل نمی کند
- بررسی روایات دیگری که آیه را به غیر مساله ولایت ربط می دهند
- اشکالاتی که بر قول به اینکه مراد از اکمال دین و اتمام نعمت، کمال و تمام ظاهری می باشد، وارد است
- پاسخ به این توهم که مراد از اکمال دین، نجات دادن مسلمین از مزاحمت مشرکین است
-
سوره المائدة (5): آیات 4 تا 5
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- حکم صید با سگ شکاری
- پاسخ به یک سؤال در مورد توجه خطاب تکلیفی به کفار در آیه شریفه
- آیه شریفه داله بر حلیت محصنات از اهل کتاب، منسوخ نیست
- منظور از کلمه" محصنات" در آیه شریفه
- معنای" کفر به ایمان" عبارت است از ترک عمل به مقتضای ایمان
- بیان غرض از تشریع حکم مربوط به زنان کتابیه و زنهار دادن از سقوط در پرتگاه هوا و هوس در معاشرت با اهل کتاب
- اقوال و احتمالات نادرستی که در معنای آیه" الْیَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّباتُ ..." گفته شده است
-
بحث روایتی
- روایاتی در ذیل جمله" ... وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُکَلِّبِینَ" مربوط به صید با سگ شکاری
- روایاتی در مورد مراد از حلیت طعام اهل کتاب در ذیل جمله" و طعامهم حل لکم"
- رد اشکالات صاحب تفسیر المنار بر علمای خاصه که حلیت حبوبات و نظائر آن را که نزد اهل کتاب باشد از آیه شریفه فهمیده اند
- اشاره به عدم صحت قول به منسوخ شدن جمله" وَ الْمُحْصَناتُ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ ..." با" لا تُمْسِکُوا بِعِصَمِ الْکَوافِرِ"
- روایاتی در باره معنای" کفر به ایمان" در ذیل جمله" وَ مَنْ یَکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ"
-
سوره المائدة (5): آیات 6 تا 7
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- معنای" قیام الی الصلاة" اراده نماز گزاردن است
- دستور وضو ساختن
- توضیحی در مورد قید" إِلَی الْمَرافِقِ" و شستن دست از بالا به پائین، در وضو
- اختلاف در اعراب کلمه" ارجلکم" و در نتیجه اختلاف در اینکه مسح پا واجب است یا شستن آن
- توجیهات نادرستی که به منظور توجیه برخی روایات مخالف کتاب، بر آیه وضو تحمیل کرده اند
- امر به تحصیل طهارت با غسل، بعد از جنابت
- پنج نکته در آیه شریفه:" وَ إِنْ کُنْتُمْ مَرْضی أَوْ عَلی سَفَرٍ ..."
- رعایت ادب در تعبیر از قضای حاجت در جمله:" أَوْ جاءَ أَحَدٌ مِنْکُمْ مِنَ الْغائِطِ"
- ایراداتی که بر آیه شریفه گرفته شده با پاسخ به آنها
- دستور تیمم
- مقدار لازم در مسح دست
- مراد از نفی حرج در" ما یُرِیدُ اللَّهُ لِیَجْعَلَ عَلَیْکُمْ مِنْ حَرَجٍ ..."
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیات مربوط به وضو و تیمم و غسل)
- سوره المائدة (5): آیات 8 تا 14
-
سوره المائدة (5): آیات 15 تا 19
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- مراد از نور در" قَدْ جاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ کِتابٌ مُبِینٌ" قرآن مجید است
- هادی حقیقی خدای سبحان است و رسول و کتاب آلت و وسیله ظاهری هدایت هستند
- راههای خدایی بسیاراند ولی بر خلاف راههای غیر خدایی، همه آن راهها به یک راه (صراط مستقیم) منتهی می شوند
- در مواردی که اخراج مردم از ظلمات به نور به رسول یا کتاب نسبت داده می شود اذن خدا به معنای رضای او است
- برهانی بر بطلان اعتقاد مسیحیان به اینکه مسیح فرزند خدا است
- یهود و نصاری ادعای فرزندی حقیقی برای خدا را ندارند بلکه مدعی اختصاص و تقرب به خدایند
- احتجاج با یهود و نصاری و ابطال ادعای آنان از دو راه: راه نقض و راه اثبات نقیض
- مردم به اختلاف مقام و موقعیتی که نسبت به پروردگارشان دارند، در ابتلاء به بلایا و مصائب دنیوی بر سه دسته اند
- حوادث و بلایا برای مسلمین، امتحان و برای منحرفین از اسلام نکال و عذاب بوده است
- سه مقدمه برای بیان حجت علیه دعوی یهود و نصارا که می گفتند خدا راهی به عذاب کردن ما ندارد
- اعتقاد به محال بودن نسخ و بداء مستلزم محدود دانستن قدرت خدای تعالی است
-
گفتاری در اینکه قرآن کریم چه طریقه ای برای تفکر پیشنهاد کرده و این بحثی است مختلط از مطالب قرآنی و فلسفی و روایتی
- اشاره
- قرآن، تشخیص فکر صحیح و اقوم را به عقل فطری بشر احاله نموده است
- خدای تعالی بندگان را به اطاعت کور کورانه مامور نکرده است
- فطرت انسانها در تشخیص طریقه فکر صحیح یکسان است و هیچگاه دستخوش تغییر و تبدیل نگشته
- طریقه استنتاج از قضایای اولیه بدیهی (طریقه منطقی) راهی است اجتناب ناپذیر
- چند نمونه از گفته های منکرین منطق و پاسخ به آنها
- جواب به این سخن که بعضی گفته اند نیازهای ما در کتاب و سنت مخزون است پس چه نیازی به نیم خورده کفار؟
- بررسی و رد سخنان شخصی که طریقه علمای دین و سلف صالح را مباین طریقه فلسفی و عرفانی دانسته و دخالت مبانی عقلی و عرفانی را در معارف دینی از اواسط قرن سیزدهم می داند
- خلط فاحشی که این گوینده بین فلسفه و کلام مرتکب شده است
- وجود اختلاف بین فلاسفه و منطقی ها و لغزش یک فیلسوف دلیل بر بطلان اصل فلسفه و منطق نیست
- دلائل بطلان مکتب تذکر
- پاسخ به این گفته که برای درک و تعقل کلام الهی نیازی به منطق و فلسفه نیست، علاوه بر اینکه ما از پیروی از راه و روش کفار و مشرکین نهی شده ایم
- جواب کسانی که با انکار وجود مقدماتی کلی و دائمی و ثابت، طریقه منطقی را منکر شده اند
- وجود رابطه بین علم و تفکر با تقوا و عمل صالح به این معنا نیست که تقوا طریقی مستقل برای تفکر است
- توضیح اینکه اثر تقوا، استقامت فطری انسان و در نتیجه تفکر صحیح و منطبق با فطرت انسانی می باشد
- اعمال صالح خلق و خوی پسندیده را و اخلاق پسندیده معارف حق و علوم و افکار نافع و صحیح را بدنبال دارد
- آیاتی از قرآن که آثار تقوا را و آیاتی دیگر که آثار بی تقوایی و هوا پرستی را در طرز تفکر انسان بیان می کنند
- این حقیقت قرآنی که با تقرب الی اللَّه، انسان می تواند به آگاهیهایی خاص دست یابد با سخن ما منافات ندارد
-
بحث تاریخی (در باره پیدایش و سیر علوم عقلیه در میان مسلمین)
- اشاره
- اشاره به وضع علمی مسلمین در عهد رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) و تحولاتی که پس از رحلت آن حضرت پدید آمد
- اعراض از اهل بیت (علیه السلام) بزرگترین شکاف را در نظام تفکر اسلامی پدید آورد
- علم حدیث و علم کلام در زمان خلافت عمر و سپس در زمان خلافت امیر المؤمنین و سپس در دوران بنی امیه
- پیدایش دو مسلک کلامی متفاوت:" معتزله" و" اشاعره"
- سبقت شیعه بر اشاعره و معتزله در بحث های کلامی
- راه یافتن علوم قدیمیان در میان مسلمین و علل جبهه گیری علمای اسلام در برابر افکار جدید
- پیدایش مکتب تصوف و رواج آن
- دو علت عمده انحطاط متصوفه
- بنا بر کتاب و سنت در ورای ظواهر شریعت باطنی هست که راه رسیدن به آن همانا عمل به ظواهر است
- کوشش هایی که برای آشتی دادن و جمع بین ظواهر دینی، فلسفه و عرفان به عمل آمده است
- بحث روایتی (روایاتی در مورد شان نزول آیات گذشته)
-
سوره المائدة (5): آیات 20 تا 26
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- سه قسم نعمت هایی که خدای سبحان به بنی اسرائیل ارزانی داشت
- مراد از جمله:" و جعلکم ملوکا شما را ملوک قرار داد"
- معنای" کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ" در جمله" ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ"
- معنای" جبارین" در جمله" قالُوا یا مُوسی إِنَّ فِیها قَوْماً جَبَّارِینَ"
- پاسخ جسارت آمیز بنی اسرائیل به موسی (علیه السلام) که به آنان دستور داده بود وارد ارض مقدس شوند
- نکاتی که در مناجات موسی (علیه السلام) با خدا بعد از عصیان بنی اسرائیل وجود دارد
- بحث روایتی (روایاتی در باره ملوک بودن بنی اسرائیل و عصیان آنها از امر به دخول در ارض مقدسه و تیه ایشان)
-
سوره المائدة (5): آیات 27 تا 32
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- رد این قول که مراد از" آدم" در جمله" نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ" آدم ابو البشر نیست
- جواب به این اشکال که چرا قرآن کریم قصه هابیل و قابیل را منشا کتابت حکم قتل در خصوص بنی اسرائیل قرار داده است؟
- معنای" قربان" و بیان چگونگی علم دو برادر به قبول شدن قربانی یکی و رد شدن قربانی دیگری
- " حسد" انگیزه اقدام قابیل به قتل برادرش بوده است
- آن پسر آدم (علیه السلام) که کشته شد از افراد متقی و عالم باللَّه بوده است
- پاسخ به دو اشکال که بر قصه هابیل و قابیل در قرآن وارد شده است
- جواب این اشکال که جمله" أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ" با جمله" وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری" نمی سازد
- معانی دیگری که برای جمله" أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ" متحمل گناه من و خودت بشوی" گفته شده است
- معنای جمله:" فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِیهِ"
- ظلم ظالم، بالآخره گریبان او را خواهد گرفت
-
گفتاری پیرامون معنای احساس و اندیشیدن
- اشاره
- علم، هدایت است و هر هدایتی از ناحیه خدا است، پس تمام علوم به تعالیم الهی است
- خدای سبحان خالق حواس و ناظم عالم است، پس معلم بشر خود خدای تعالی است
- همه اسباب ظاهری مستند و منتهی به خدا است و با انکار ضرورت و اثر اسباب، توحید کمال نمی یابد
- منشا علوم عملی (علم به بایدها و نبایدها) الهام الهی است
- الهام الهی متوقف است بر درستی و راستی علوم عقلیه کلیه (بدیهیات) و آن نیز متوقف است بر سلامت عقل و فطرت (با تمسک به تقوای دینی)
- سه قسم معلومات بشری و سه طریقه حصول علم برای انسان، در آیات قرآنی
- تخطئه حسیون (کسانی که فقط به طریقه حسی معتقدند) در قرآن کریم
- پاسخ به دو دلیل که برای نادرستی قیاسات عقلی محض و درستی صد در صد طریقه حس و تجربه اقامه شده است
- قرآن به مردم اجازه نمی دهد که بدون رعایت دائمی تقوا و ترس از خدا به تفکر بپردازند
-
بیان آیات
- اشاره
- قتل بدون حق، منازعه با ربوبیت رب العالمین است
- اشکالی که به آیه شده است و گفته اند با جمله:" مَنْ قَتَلَ نَفْساً ... فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعاً" نقض غرض شده است
- بیان مراد از اینکه" کشتن یک نفر همانند کشتن همه انسانها است" و جواب به اشکال فوق
- معنای جمله:" هر کسی یک نفر را زنده کند مانند اینست که همه مردم را زنده کرده است"
- بحث روایتی
- بحث علمی و یک تطبیق (یک تطبیق بین داستان هابیل و قابیل در تورات و در قرآن)
-
سوره المائدة (5): آیات 33 تا 40
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- مراد از" محاربه با خدا و رسول" در آیه شریفه، اخلال به امنیت عمومی است بطور مسلحانه
- چهار حکم برای محارب
- معنای" وسیله" و امر به ابتغاء وسیله به سوی خدا در جمله:" وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ"
- قبول نشدن دو برابر ثروت زمین از کافران، در مقابل رهایی از عذاب روز قیامت
- عذاب، لازمه بشر و اصل در سرنوشت او است، و فطرت تالم از آتش در انسان همیشگی است
- وجه اینکه در" السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَیْدِیَهُما"" ایدی" به صورت جمع آمده است
- تعلیل آمرزیدن سارق تائب به مالکیت مطلقه الهی و قدرت او بر هر چیز
-
بحث روایتی روایاتی در باره شان نزول آیه شریفه مربوط به حکم محارب، و کیفیت اجرای آن احکام
- اشاره
- محارب از جهت اینکه محارب و مفسد است کشته می شود، نه به عنوان قصاص تا به عفو اولیاء دم کشته نشود
- روایاتی در ذیل جمله:" وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ"
- با وضع نصاب در حد سرقت، خدای تعالی به بندگان تخفیف داده و ترحم فرموده است
- استدلال قوی امام جواد (علیه السلام) در مورد مقداری که باید از دست دزد قطع شود، و محکوم شدن فقهای در بار معتصم
-
سوره المائدة (5): آیات 41 تا 50
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات بیان زمینه و سیاق این آیات شریفه و ارتباط اجزای آنها با یکدیگر
- اشاره
- معنای" سحت" در جمله" اکالون للسحت"
- قرآن وجود حکم خدا را در تورات فعلی تصدیق می کند، همانطور که محرف بودن آن را اعلام نموده است
- تورات، متناسب با استعداد بنی اسرائیل، مشتمل است بر مقداری از هدایت نه کل هدایت
- ترس و طمع مانع بیان آیات الهی و احکام خدا نشود
- تشریع حکم قصاص
- در قرآن جزئیات نزول انجیل بر عیسی (علیه السلام) ذکر نشده است
- مراد از" هدی" بودن تورات و انجیل اشتمال آنها بر معارف اعتقادیه است و مراد از نور بودنشان شرایع و احکام آنها است
- معنای کفر کسی که بدانچه خدا نازل فرموده حکم نکند
- مراد از" مهیمن بودن" قرآن مجید بر کتب آسمانی
- تصدیق تورات و انجیل با اعتقاد به منسوخ گشتن و تکمیل آنها با قرآن، منافات ندارد
- گفتاری پیرامون معنای شریعت فرق بین شریعت و دین و ملت در اصطلاح قرآن
- بیان آیات
-
بحث روایتی
- قضیه گفتگوی ابن صوریا (از احبار یهود) با رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) در ذیل آیه:" لا یَحْزُنْکَ ..."
- وجود حکم رجم و حکم قصاص در تورات فعلی
- روایاتی در باره مراد از" سحت"
- عدم نسخ آیه:" فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ" با جمله:" وَ أَنِ احْکُمْ بَیْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ"
- استدلال لطیف امام صادق (علیه السلام) به آیه:" إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ ..." در مورد علومی که شایسته مقام امامت است
- روایاتی در مورد حکم نکردن به ما انزل اللَّه
- در گذشتن از جانی موجب بخشودگی گناهان می شود
- آن قاضی که هم به حق آگاه باشد و هم به حق قضاوت کند، اهل بهشت است
-
سوره المائدة (5): آیات 51 تا 54
- اشاره
- ترجمه آیات
-
بیان آیات
- اشاره
- معنای" اخذ" و" ولاء و ولایت"
- اقوال مفسرین در باره اینکه مراد از ولایتی که در" لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصاری أَوْلِیاءَ" از آن نهی شده کدام ولایت است
- حادثه خارجی (شان نزول) عمومیت و اطلاق آیات قرآنی را محدود نمی سازد
- شواهدی بر اینکه ولایت منهی عنه، ولایت مودت و محبت است نه ولایت حلف (هم پیمانی)
- یهود و نصارا در مقابل اسلام و مسلمین یک دست و هماهنگ می باشند
- منظور از ملحق شدن مسلمانی که یهود و نصارا را ولی بگیرد به یهود و نصارا
- آیه شریفه ناظر بر منافقین اصطلاحی نیست
- مراد از" فتح" در جمله" فَعَسَی اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ" کدام فتح است؟
- گفتاری در معنای بیماری دل
-
بیان آیات
- اشاره
- بیان ارتباط آیه:" مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ ..." با آیات قبل
- در آیه شریفه (فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ ...) پیشگویی غیبی شده است
- نقطه افتراق مهم بین کلام الهی و کلام بشری
- مراد از" قوم" که خداوند وعده آمدن آنان را داده است، اشخاص نیستند
- کسانی که خدا دوستشان دارد مبرا از رذائل و متصف به فضائل هستند
-
بحث روایتی
- روایاتی در مورد شان نزول آیات مربوط به دوست گرفتن یهود و نصارا
- بیان عدم ارتباط آیات شریفه با قصه عبادة بن صامت و عبد اللَّه بن ابی
- منظور از" قومی که می آیند و در برابر مؤمنین متواضع و در برابر کفار شدیدند" امام علی (علیه السلام) و اصحاب اویند
- روایات دیگری در مورد مراد از قومی که در آیه آمده است
- رد سخن مفسری که گفته است آیه شریفه عام است و اختصاصی به قومی خاص ندارد
- گفتار و بحثی آمیخته از قرآن و حدیث (در باره اهمیت مساله نهی از تولی کفار در خطاب الهی، و مضامین بلندی که در وصف قومی که در آیه آمده است وجود دارد)
-
سوره المائدة (5): آیات 1 تا 3