ترکیب آیه بیست و چهارم سوره بقره

ترکیب آیه بیست و چهارم  سوره بقره

 

« فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ(24) »

«پس اگر نکردید و هرگز نمى ‏توانید کرد از آن آتشى که سوختش مردمان و سنگها هستند و براى کافران آماده شده بپرهیزید.»

 

فَ

ترکیب: فاء عاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

إِنْ

ترکیب: حرف شرط جازم، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد.

لَمْ

ترکیب: حرف جازم، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد.

تَفْعَلُوا

ترکیب: فعل مضارع مجزوم به «لم»، علامت جزم: حذف نون؛           واو:ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع و فاعل؛        

وَ

ترکیب: واو اعتراضیه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

*به صورت متصل به جمله معترضه بین دو قسمت کلام می آید.

لَنْ

ترکیب: حرف ناصب، مبنی بر ساکن، محلی از اعراب ندارد.

تَفْعَلُوا

ترکیب: فعل مضارع منصوب به «لن»، علامت نصب: حذف نون؛       واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع و فاعل؛

فَ

ترکیب: فاء رابطه یا فاء جواب شرط، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

اِتَّقُوا

] فاءالفعل آن در باب افتعال، قلب به «تاء» شده است و در «تاء» باب افتعال ادغام شده است.[

ترکیب: فعل امر، مبنی بر حذف نون؛     واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع و فاعل؛

النَّارَ

ترکیب: مفعول‌به برای اتقوا و منصوب به فتحه ظاهری؛

الَّتِی

ترکیب: اسم موصول، مبنی بر سکون، محلاً منصوب بدل از «النّار»؛

وَقُودُ

ترکیب: مبتدا و مرفوع به ضمه ظاهری؛

هَا

ترکیب: ضمیر متصل، لفظاً مبنی و محلاً مجرور، مضاف الیه؛

النَّاسُ

ترکیب: خبر برای مبتدا و مرفوع به ضمه ظاهری؛

وَ

ترکیب: واو عاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

الْحِجَارَةُ

ترکیب: معطوف به ناس، مرفوع به ضمه ظاهری؛

أُعِدَّتْ

ترکیب: فعل ماضی مجهول، مبنی بر فتح، ضمیر مستتر«هی»، مبنی محلاً مرفوع؛ نایب فاعل؛

لِ

ترکیب: حرف جر، مبنی بر کسر، محلی از اعراب ندارد.

الْکَافِرِینَ

ترکیب: اسم مجرور به حرف جر«لام»، علامت جر: «یاء»

(لِلْکَافِرِینَ): جار و مجرور، متعلق به ( اُعِدَّت)

 

اعراب جملات آیه 24:

1- لَمْ تَفْعَلُوا:  معطوف به استینافیه سابق، محلی از اعراب ندارد.

2- لَنْ تَفْعَلُوا  :جمله معترضه، محلی از اعراب ندارد.

3- اِتَّقُوا النَّارَ:  محلاً مجزوم، جواب «إن» شرطیه؛

4- وَقُودُهَا النَّاسُ:  صله برای «ألَّتی»، محلی از اعراب ندارد.

5- أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ:  محلاً منصوب، حال برای «اَلنّار».