ترکیب آیه سی و هفتم سوره بقره

ترکیب آیه سی و هفتم  سوره بقره

 

فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیم‏(37)

فـَ:

ترکیب: فاءعاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد

تلقّی:

ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر فتحه مقدره

آدمُ:

ترکیب: فاعل، مرفوع به ضمه ظاهری

مِن:

ترکیب: حرف جر، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد

ربِّ

ترکیب: اسم مجرور به حرف جر (مِن)، علامت جر کسره ظاهری

من ربِّ: جار و مجرور، متعلق به تلقّی

هـ :

ترکیب: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مجرور، مضاف الیه

کلماتٍ:

ترکیب: مفعول به، منصوب به کسره ظاهری

فـَ:

تجزیه و ترکیب: گفته شد، حرف عطف

تاب:

ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر فتح/ ضمیر مستتر هو، محلاً مرفوع، فاعل

علی:

ترکیب: حرف جر، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد

هـ :

ترکیب: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مجرور به حرف جر (علی)

علیه: جار و مجرور، متعلق به تاب

 

اِنَّ:

ترکیب: از حروف مشبهة بالفعل، مبنی برفتح، محلی از اعراب ندارد

هـ :

ترکیب: ضمیرمتصل، مبنی، محلا منصوب، اسم اِنَّ

هو  :

ترکیب: ضمیر منفصل، مبنی، محلاً مرفوع، مبتدا یا (ضمیر فصل، محلی از اعراب ندارد) 

 

التواب:

ترکیب: خبر1، مرفوع به ضمه ظاهری

الرحیم:

ترکیب: خبر2، مرفوع به ضمه ظاهری

اعراب جملات آیه:

1. تَلَقَّى آدَمُ...........................عطف بر جمله مستأنفه آیه قبل، محلی از اعراب ندارد

2. تابَ عَلَیْهِ.............عطف بر جمله( تلقی آدم...)، محلی از اعراب ندارد

3. إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ..................... جمله مستأنفه، محلی از اعراب ندارد

4. هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیم...................خبر اِنَّ، محلاً مرفوع